کیفیت حسابرسی

کیفیت حسابرسی

کیفیت حسابرسی، مفهومی‌چندوجهی است و می‌تواند از دیدگاه های مختلف بررسی شود. در دیدگاه به «گزارش حسابرس مانند یک محصول» توجه می‌شود و کیفیت این محصول از جهت مطابقت با استاندارهای تعیین شده، گویای کیفیت حسابرسی است. در دیدگاه دیگری که در خصوص کیفیت حسابرسی مطرح است، «حسابرسی به عنوان یک خدمت» در نظر گرفته می‌شود که این خدمت باید توسط اشخاص واجد شرایط ارائه شود و فرایند انجام این خدمت ارائه نتایج آن، تابع ضوابط و استاندارهای خاص است. بنابراین در صورتی که ارائه این خدمت، ازنقطه شروع تا پایان که ارائه گزارش حسابرسی است، منطبق بر استاندارها و ضوابط تعیین شده باشد، از کیفیت لازم برخوردار است. به بیان دیگر در این دیدگاه، نگاه سیستمی‌بر کیفیت حسابرسی حاکم است و کیفیت ورودی ها، فرایند و خروجی های حسابرسی، کیفیت حسابرسی را تعیین می‌کند و بر کیفیت تمام اجزای سیستم، تاکید و توجه می‌شود.

چارچوب کیفیت حسابرسی

بحران های مالی چند دهه گذشته و ادامه آن تاکنون، هم در ایران و هم در خارج از ایران، ورشکسته شدن شرکت های بزرگی همچون انرون، وردکام، تایکو و… را به همراه داشته و حرفه حسابداری و حسابرسی را در بهت و نگرانی فرو برده است. این در حالی است که رسالت حسابرسی مستقل، ایجاد اعتماد و آرامش خیال به استفاده کنندگان صورت های مالی است و در واقع، به صورت های مالی اعتبار داده و برای استفاده کنندگان ارزش افزوده ایجاد می‌کند. پس این رسالت که دلیل وجودی کار وحرفه حسابرسان مستقل است، چرا به بیراهه رفته است؟ نهادهای حرفه ای بزرگ و رسمی‌دنیا برای بازیابی اعتماد از دست رفته و مشروعیت بخشیدن به حرفه و همچنین رهنمون ساختن حسابرسان و حرفه حسابرسی، اقدامات جدی به عمل آورده اند.

برای نمونه، سال ۲۰۰۲ قانون ساربینز-آکسلی در آمریکا برای حمایت از کیفیت اطلاعات مالی و سروسامان بخشیدن به آن تدوین شد. در سایر کشورها نیز در همین رابطه اقدامات جدی صورت گرفت. برای مثال، طی دهه اخیر در انگلستان تحولاتی در زمینه حاکمیت شرکتی به وجود آمد و تلاش های فراوانی برای شناسایی عوامل کلیدی موثر بر کیفیت حسابرسی انجام گرفت. در سال ۲۰۰۷ کمیته مشورتی حرفه حسابرسی در ایالات متحده به منظور مشورت دهی به اداره خزانه داری این کشور در خصوص حرفه حسابرسی تاسیس شد. شورای گزارشگری مالی انگلستان در  سال ۲۰۰۸، گزارشی را با عنوان «چارچوب کیفیت حسابرسی» منتشر کرد. سال ۲۰۱۰ در خزانه داری استرالیا، گزارش «کیفیت حسابرسی در استرالیا- یک خط مشی راهبردی» منتشر شد.

تعریف کیفیت حسابرسی از دیدگاه محققان مختلف

دی آنجلو (۱۹۸۱): کیفیت حسابرسی را ارزیابی بازار از احتمال این موضوع تعریف کرده است که حسابرس اولا تحریفات با اهمیت را کشف کند و ثانیا تحریف کشف شده را گزارش نماید. این تعریف بر این فرض استوار است که در استفاده کنندگان از کیفیت حسابرسی (استنباط بازار)، بیانگر کیفیت واقعی حسابرسی می‌باشد.

دیویدسون و نئو (۱۹۹۳): کیفیت حسابرسی را توانائی حسابرس در کشف و حذف تحریفات با اهمیت و نیز کشف دستکاری انجام شده در سود خالص می‌داند.

تیتمان و ترومن  (۱۹۸۶): کیفیت حسابرسی را میزان صحت و درستی اطلاعاتی تعریف کرده اند که پس از حسابرسی در اختیار سرمایه گذاران قرار می‌گیرد.

پالمرز  (۱۹۸۸): کیفیت حسابرسی به این عنوان تعریف می‌شود که صورتهای مالی حسابرسی شده، عاری از تحریفات با اهمیت باشد. این تعریف بر نتایج حسابرسی تاکید می‌ورزد.

لام و چانگ (۱۹۹۴): کیفیت حسابرسی باید برای هر کار حسابرسی بطور جداگانه (به تفکیک خدمات انجام شده) تعریف شود زیرا موسسه حسابرسی ممکن است تمام حسابرسی های خود را در یک سطح کیفی مشابه اجرا و اعمال نکند.

مفاهیم اندازه گیری کیفیت حسابرسی از دیدگاه محققان پیشین

پالمرز (۱۹۸۸): در رابطه با اندازه گیری کیفیت واقعی حسابرسی از میزان دعاوی حقوقی علیه حسابرسان استفاده می‌کند و مضافا نشان داد که کیفیت حسابرسی و اندازه موسسه حسابرسی با یکدیگر همبستگی مثبت دارند.

دایز و گیروس  (۱۹۹۲): بررسی کنترل کیفیت در موسسات را معیاری برای سنجش کیفیت واقعی حسابرسی تلقی می‌کند

دیوید سون  و نئو (۱۹۹۳): مقیاس اندازه گیری کیفیت حسابرسی را تفاوت بین سود پیش بینی شده و سود گزارش شده قرار داده و تفاوت بیشتر به معنی کیفیت حسابرسی بیشتر قلمداد می‌گردد. دامنه تحقیق مزبور شرکت های کانادایی می‌باشد.

لام و چانگ (۱۹۹۴): در کشور سنگاپور از آنجائی که سود پیش بینی شده نیز بطور جداگانه حسابرسی تائید می‌شد نشان می‌دهند که اختلاف در سود پیش بینی شده و سود گزارش شده مستقل از کیفیت حسابرسی نمی‌باشد.

کریش نان و شوئر (۲۰۰۰): مقیاس اندازه گیری کیفیت واقعی را گزارش عدم رعایت اصول حسابداری توسط موسسات می‌داند.

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

مدیر آماری