بخش بندی پیش بینی گرا Prediction-Oriented Segmentation (POS) روش تقسیم‌بندی در معادلات ساختاری مبتنی بر فاصله است. این یک رویکرد خوشه‌بندی با تخصیص قطعی مشاهدات به گروه‌ها را دنبال می‌کند. از یک اندازه‌گیری فاصله برای تخصیص مجدد مشاهدات استفاده می‌کند. به این ترتیب، هیچ فرض توزیعی ندارد.
روش آمیخته متناهی Finite mixture partial least squares (FIMIX-PLS) یک روش تقسیم بندی کلاس پنهان برای کشف ناهمگنی مشاهده نشده در مدل داخلی (ساختاری) است.
تحلیل تتراد تأییدی Confirmatory Tetrad Analysis (CTA)، روشی برای آزمایش و مقایسه برازش مدل‌های معادلات ساختاری (SEM) بر اساس تترادها (تفاوت در حاصل ضرب جفت کوواریانس متغیرهای مشاهده‌شده) است.
«مدل معادلات ساختاری» (Structural Equation Modeling)،برای بررسی روابط علت و معلولی به کار می رود. مدل معادلات ساختاری (SEM) تحلیلی بر پایه چند متغیر از خانواده رگرسیون چند متغیری است.
ضریب تعیین (R۲ (R-squared correlation میزان ارتباط خطی بین دو متغیر را اندازه گیری می کند. R۲ نسبت تغییرات متغیر وابسته را که می توان به متغیر مستقل نسبت داد اندازه گیری می کند.
عامل تورم واریانس VIF شدت همخطی چندگانه را در تحلیل رگرسیون کمترین مربعات معمولی ارزیابی می کند. به بیان ساده شاخص VIF نشان می دهد که یک متغیر تا چه اندازه تحت تاثیر دیگر متغیرها رفتارش تغییر می کند.
شاخص های برازش مدل حداقل مربعات جزئی نشان می دهند مدل تجربی تا چه اندازه با مدل نظری فرض شده تطبیق دارد. این شاخص ها نشان می دهند مدل تا چه اندازه درست است. در مدل معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی رابطه علی میان چند متغیر پیش بین و وابسته بررسی می شود.
روایی واگرا (divergent validity)، معیاری است که نشان می دهد اگر یک ابزار ویژگی را اندازه گیری می کند، با ویژگی های سایر ابزارها، چه تفاوتی دارد. روایی واگرا که به آن روایی افتراقی (discriminant validity)، یا روایی تشخیصی نیز گفته می شود، بیانگر یگانگی یک ابزار اندازه‌گیری است.
آزمون بار عرضی (Cross Loading)، یک روش برای محاسبه روایی واگرا در مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی است. چین (۱۹۹۸)، این شاخص را برای محاسبه روایی واگرای هر سازه در مدل حداقل مربعات جزئی پیشنهاد داد.
معیار فورنل-لاکر (Fornell-Larcker)، برای محاسبه روایی واگرا در مدل معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی است. فورنل و لارکر (۱۹۸۱)، این شاخص را برای محاسبه روایی وگرای هر سازه در مدل حداقل مربعات جزئی پیشنهاد دادند.
