ضریب پایایی پی اسکات (Scott’s pi)، معیاری برای اندازه گیری اعتبار تحلیل کیفی است. این شاخص توسط ویلیام اسکات (۱۹۹۵)، برای سنجش پایایی کدگذاران در تحلیل کیفی ارئه شده است.  این شاخص نوعی شانس توافق در کدگذاری را اصلاح می کند. ضریب پایایی اسکات، شانس را با استفاده از رویکرد مبتنی بر توزیع متوسط تخمین می زند. در این شاخص فرض براین است که ارزیاب‌ها در یک فرآیند مبتنی بر شانس شرکت می‌کنند تا تعیین کنند که آیا هر کد را به‌طور تصادفی یا غیرتصادفی طبقه‌بندی کنند.

فرمول ضریب پایایی پی اسکات

ضریب پایایی پی اسکات، نوعی ضریب توافق اسمی بین دو کدگذار است. روشی که اسکات ارائه کرده، از دیگر روش های محاسبه ضریب قابلیت اعتماد مناسب تر است، زیرا که تعداد زیرمقوله ها را در محاسبه ضریب در نظر می گیرد و بر این اساس ضریب محاسبه شده، دقیق تر است. این آزمون ارزش های طبقات را هم در نظر می‌گیرد و توافق های شانسی را در محاسبه ضریب پایایی اصلاح می‌کند. در فرمول (a)pr بیانگر درصد توافق مشاهده شده بین دو کدگذار و (e)pr بیانگر درصد توافق مورد انتظار است.

مقدار این ضریب بین صفر و یک قرار دارد. هرچه میزان این شاخص به یک نزدیک تر باشد، پایایی کدگذاری در تحلیل کیفی بیشتر است. اگر این شاخص بالای ۰.۹ به دست آید، بیانگر اطمینان بالا بین دوکدگذار است. اما در حالت کلی، میزان قابل قبول ضریب پایایی پی اسکات، بالای ۰.۷ است.

منبع

Scott, W. A. (1955). Reliability of content analysis: The case of nominal scaling. Public Opinion Quarterly, 19(۳), ۳۲۱–۳۲۵.

به منظور آموزش محاسبه ضریب پی اسکات، بر روی فایل زیر کلیک نمایید.

آموزش محاسبه ضریب پی اسکات